hey soul sister; pt. I

Los Angeles, ne bir New York ne de bir basit California kasabasıydı. Burada yaşamanın keyifli olduğu söylenebilirdi bu yüzden. İnternetten tanıştığı budalaların tümü onu tüm Hollywood ile tanışmış havalılar havalısı bir genç bayan sanıyordu. Ah bir bilselerdi... Elbette sandıkları gibi bir hayat yaşamıyordu ve zaten onlara ne ünlüleri tanıdığını ne de Beverly Hills'de oturduğunu falan söylememişti, insanların geri zekalı oluşunun suçlusu o olamazdı. Olabilir miydi? Güneş gözlükleri yüzünden asiti kaçmış ve bolca suyla harmanlanmış bir kola renginde gördüğü gök yüzüne baktı. Saçlarını topladığı için memnundu, hava çok sıcaktı ve şehir yeleleriyle uğraşmak için uygun ısı seviyesini çoktan aşmış olmalıydı. İkizine bakıp küçük bir nefesi dudaklarının arasından emip çekti ama kelimelerine üflemek için kız kardeşinin telefonunu çantasına sokmasını beklemesi gerekti.

"Ölüyorum Piper. Oturup soluklansak ya?"

'Konuşmayı denedim Piper, hatta dairesine kadar gittim. Kapıyı açan o değildi. Üzgünüm.'
'Anladım Chloe, teşekkür ederim. Seni seviyorum, oraya bir daha gelirsem görüşürüz.'
Hoş geldin partisindeki ayrılık muhabbetinden sonra bir açıklamaya ihtiyacı olduğunu hissetmişti. Gerçi her şeyi biliyordu; ama bunu Beau'nun ağzından duymayı tercih ederdi. Bu yüzden Pippa'yla gezerken bile telefonu elinden düşmüyordu. Ama aldığı son mesajla yapacak bir şeyi olmadığını bildiğinden telefonu hayal kırıklığıyla çantasına attı. Ona düşük gözlerle bakan ikizinin önerisini hiç oyalanmadan kabul etti.

"İyi olur, açlıktan ölüyorum." Piper yemeğe aşıktı resmen. Günün her saatinde, her şeyi yeme potansiyeline sahipti. Ve aslında yorulmuştu da. Neredeyse bir saattir boş boş geziyorlardı ve bu süreç zarfında Piper'ın tek yaptığı telefonuyla oynayıp Pippa'nın söylediklerine küçük tepkiler vermekti. Halbuki onunla gezerken konuşmayı çok özlemişti. Dışarıda sohbet etmenin her zaman daha faydalı olduğuna inanan biriydi genç kız. Bu da saçma özelliklerinden biriydi işte. Gözüne kestirdiği ve daha önce gitmiş olduğunu hatırladığı mekanı göstererek "Harika tavuk yapıyorlar!" diye bağırdı. Bir yandan da oraya doğru koşar adım ilerliyordu.

İnsanları üzgün görmeyi sevmezdi, hele sevdikleri üzüldüğünde Pippa'nın kocaman dudakları büzüşür, titremeye başlardı. Tanrı varsa biliyor olmalıydı ki Piper Sullivan, Pippa gibi tek isimli olmasına rağmen delice kıymetli ve sevilesi biriydi. Kardeşi olmadan hayatta sadece nasıl aşık olduğunu bir türlü gösteremediği kör Dawson'a sahip olacaktı -ve kalan 1D üyelerine. Ki Pippa'ya sürekli Eleanor diyerek onu batının kötü cadısı Theodora gibi dışladıklarından ötürü, Pippa onlar olmasa da pek üzülmezdi. Bir sorun vardı ve bunu anlamak için Pippa kadar zeki olmanız gerekmezdi. Sorun kör Dawson'ın bile görebileceği kadar netti. Pippa ne olursa olsun yemek yedikten sonra kardeşinin dertlerini anaç veya bacıaç bir şekilde dinleyecekti. Ama önce yemek yemek istiyordu çünkü karnı kurtlar gibi açtı.

Barney's Grill sevimli bir dekorasyonun ürünü olmaktan çok, sarkastik bir beynin kendini kızlığa fazla adamış bayanlara ithaf ettiği alaycı bir bakış açısıydı. New York'a hiç gitmemiş olmasına karşın Pippa'nın dizilerden ve başka şeylerden dolayı bildiği Barney's ayakkabı dükkanına benzer bir şekilde dizayn edilen mekanın koltuklarından bazıları, topuklu ayakkabı şeklindeydi. Boş olan varsa Pippa kesinlikle onlardan birine oturmak istiyordu.

"Geçtiğimiz hafta sonu babam buradan yemek söyledi çünkü annem evde yoktu, keşke bir hafta erken gelseydin. Tavuklarımı senin yemene izin verebilirdim."

Sonunda bir masaya oturduklarında Piper gülümsüyordu. Kafası bir an için dağılmış olmalı ki getirilen menüde sanki hayatında gördüğü en güzel resim varmış gibi yemekleri inceledi. Elbette bir tavukta karar kılıp Pippa'ya döndü.

"Parti... Harikaydı değil mi?" diye girdi lafa. Pippa'nın onun için uğraştığını görmek genç kızı mutlu ediyordu. Onun sayesinde bir sürü insanla tanışmış, çoğuyla arkadaş olmuştu. İkizini o kadar çok seviyordu ki Game of Thrones gerçek olsaydı* Cercei ve Jamie olurlardı. Bu düşünce onu gülümsetti. Gülmeye ihtiyacı olduğu için kendine bir sürü neden buluyordu. Eline kenarda duran peçetelerden birini alıp peçeteden küçük parçalar koparmaya başladı. Ve yüzünü masadan kaldırmadan "Çok sevimli insanlarla tanıştım, senin sayende!" dedi hafif bir neşeyle.

*şu rpye gönderme yapılmıştır efenim.

"Yine de hala tanıdığın en sevimli insan benim değil mi?"

Tizleşen sesi alıngan bir duyum sağlamak istemişti ama aksine değil yalnızca kız kardeşinin, kendisinin de gülmesine sebep olmakla kaldı. Sırıttı, Piper parti sırasında ortadan manasız bir şekilde kaybolmamış olsaydı, daha sevimlileriyle de tanışabilirdi... Tabii bu ortada değilken kimle tanıştığına bağlıydı. Dawson'dan sonra en sevdiği ve utanmadığı tek 1 Direction üyesi Matti yani badass motherfucker Liam'la* tanışmış olabilirdi Piper, öylesi bir durumda daha sevimli biri sadece Dawson Higuette olurdu. Onla da tanışmalarına gerek yoktu. Keşke Dawson'ı sadece Pippa tanısaydı da Dawson en sonunda genç kıza aşık olmak zorunda kalsaydı. Sonra da evlenselerdi...

"Dünyadaki en cici yerde yemek yiyoruz ve dünyanın en cici kızlarıyız."

"Elbette sensin." Pippa'ya karşısıl vermek isterken gülmeye başladığı için cümlesi 'Ölböttö sönsön' gibi duyulsa da Piper ne demek istediğini belirtebilmişti. Kopardığı küçük peçete parçaları Sullivan kardeşlerin KOCAMAN gülüşleri sebebiyle masanın her yanına saçıldığından Piper onları toplamaya başladı. Her şeyin bir arada ve düzenli olmasını severdi. Peçeteyle oynama işi her ne kadar anlamsız olsa da bu onun utanmadan bir şeyler yapabilmesini sağlıyordu. Güldükten sonra ağızlarını ancak kapatmışlardı ki Piper nefes almadan konuşmaya başladı, "Matteo Fedelta ile tanıştım aslında biraz sarhoştum ama onunla sohbet ettik çok sevimliydi ve benimle ilgilendi çünkü çok üzgündüm ve sonra --hayır bu kadar. Sadece çok uzun bir süre sohbet ettik." diye bitirdi cümlesini. Her şeyi bir anda söyleyince peçeteyi masaya bıraktı.

Genç kızın ağzı şaşkınlıkla açıldığında verebileceği çok manidar tepkilerin herhangi birini kardeşiyle paylaşmak yerine, çember biçimini almış dolgun dudakları ile oturduğu ayakkabı koltuğun topuk kısmına bedenini iyice yasladı. Matteo, ikizi Vittorio'dan çok farklı olduğu için -Pippa'yı ürkütmüyordu. Hatta gerçekten arkadaşı olarak görebileceği sınırlı insandan da biriydi. Kız kardeşinin eski okulunda bıraktığını umduğu sevgilisi Bobo veya Bubu veya neyse neden de nefret ettiği için Piper'in biriyle ilgilenmesi için çok büyük bir umut besliyordu. Matteo Fedelta, kesinlikle bu rütbe için en uygun kişiydi. Yalnız bir sorun vardı...

"Üzgündüm mü dedin?"

Sarı saçlarını geriye atıp vücudunu dikleştirdi. Piper'in üzgün olduğunun farkındaydı. Bunu daha kız kardeşi şerefine verilen partiye henüz hiç kimse gelmemişken bile görebiliyordu. Piper kendisi gelip anlatır diye umduysa da -çünkü ne yazık ki sıkıntılarını paylaşamadığı gibi insanların kendine sorunlarını açmaları için onları zorlamak konusunda tam bir başarısızlık abidesiydi, kardeşi şu ana kadar hiç bir şey olmuyormuş gibi davranmayı tercih etmişti. Ya da öyle yaptığını sanıyordu fakat Pippa'nın buna kandığı falan yoktu.

"Keşke Matti'den ziyade senle ben ilgilenseymişim. Ne oldu?"

SEVDEM SORİ DÜN GECE UYUYA KALDIM YAZARKEN!

Demek ona Matti diyorlar. Bunu aklının bir köşesine yerleştirdikten sonra kollarını masaya dayayıp Pippa'ya yaklaştı. Eve dönmesinin üzerinden henüz iki hafta bile geçmemişken terk edildiğini kardeşine söylemek için aralarında mesafe olmamalıydı. (bkz. Piper'ın garip huyları #2546) Kocaman dudaklarını hafifçe yukarı kıvırıp sanki hiç canı yanmamış gibi gülümseyerek, "Beau beni amigo kızlardan biri için terk etti, sanırım. Üstelik kız piramidin en altındaydı." diye açıkladı. Gözlerinin dolmasını engellemek için derin bir nefes alarak kendini geriye attı ve sırtını koltuğa yapıştırdı. Ağlamadan önce her zaman olduğu gibi burnu sızlıyordu. Önündeki bardaktan bir yudum su alıp Pippa'nın bir şey sormasına fırsat vermeden aklına gelen ilk şeyi sordu: "Söylesene, Matteo'nun kız arkadaşı var mı?" Kısa bir sessizlikten sonra bütün parti boyunca kafasında gezinen düşünceyi mırıldandı. "Fazla sevimli ve yakışıklı olduğu gerçeğini sarhoşken bile görmezden gelemezdim."

Sırıtışı alaycı olmanın fazlasıyla ötesindeydi -veya gerisindeydi çünkü gözlerindeki sıcak ifade yalnızca kız kardeşine özgü bir sevgiyle doluydu; başı ile onay verdi. Matti sahiden bir çok katagoride değerlendirildiğinde, hoş bir genç adamdı. Ayrıca Beau'nun aksine, erkek arkadaş materyali oluşturabilecek türde biriydi... Yani sayılırdı. Yani... Her neyse. En azından Pippa'nın dostuydu ve genç kızın en azından kesin kefil olabileceği bir özelliği vardı. Matteo Fedelta insanları yüz üstü bırakan piçlerden çok uzaktı! Onu yapan genellikle Vittorio gibiler oluyordu... Önüne konan, üzerinde hala dumanları tüten tabağı incelerken garson kıza teşekkür etti -çünkü inanılmaz kibar bir kızdı. Yeniden kardeşine döndüğünde ilk lokmasını henuz çiğnemeye başlamıştı. Duyduğu şaşkınlık yüzünden az kalsın boğazına kaçacak olan lokmanın üzerine buyuk bir yudum su içti.

"Matti mi? Aslına bakarsan hiç bir fikrim yok."

Fazlasıyla obsesif olduğunu kanıtlayan bir gerçek olarak, Pippa; Dawson ve Woody dışında -ki Woody'ninkini bilmesi genç adamın sacma bir şekilde kıza yedi yirmi dört hangi kız tarafından reddedildiğini anlatmaktan hunharca zevk almasından dolayıydı, hiç bir arkadasının iliski durumu hakkında güncel bilgilere sahip değildi. Matteo Carmen'den ayrıldıktan sonra, baskısıyla takıldı mı, hiç bilmiyordu. "Tabii bu asla bilmeyeceğiz demek değil." Sandalyeye asılı duran çantasına uzandı, kumas bir keseyı andırıyordu ve oldukça eskimişti fakat Pippa buyuk anne Sullıvanın bu hediyesini kullanmaktan asla sıkılmayacaktı, telefonunu çıkarıp Mattı'nın numarasını çevirdi. Piper'ın karsı çıkmasına fırsat tanımadan telefonu açtığı için arkadasının anlından daha sonra öpecekti.

"Yo Matti! Nasıl gidiyor, evet neyse harika. Sana bir şey soracaktım..."

SEFDEM ARADA TURKCE KEREKTIRLAR KARISMIS OLABLER TELDEN YAZDIM CUNK.

Pippa 'asla bilmemekten' bahsederken Piper onun bir şekilde, birinden öğrenebileceğini düşünmüştü. Önüne gelen HARİKA tavuktan bir parça alırken kardeşi de çantasından telefonunu çıkarmıştı. Piper onun ne yaptığını anladığında -ki bunun için beş saniyesini harcaması gerekmişti- kızı engelleyemeden Pippa konuşmaya başlamıştı bile. Tanrım! Bu kızın bir şeyleri öğrenmek için neler yapabileceğini unuttuğuma inanamıyorum! Kollarını garip şekillerde kafasının üstünde sallarken birkaç gözün ona çevrildiğini farkındaydı ama daha kardeşi sormadan o kadar utanmıştı ki onlar umurunda değildi.

"Benim sorduğumu söylemeyeceksin değil mi?" Son çare olarak konuşmaya başladı. Sesini olabildiğince kısmıştı, Matteo'nun duymasını istemiyordu. ASLINDA o kadar çok öğrenmek istiyordu ki Pippa'ya itiraz etmekten vazgeçip sessizce beklemeye başladı. Matteo sayesinde Beau aklından çıktığı için arkasına yaslanmış, kollarını kavuşturmuş ve yüzünden silemediği hafif gülümsemesiyle Pippa'yı dinliyordu. Bir süre sessizce bekledikten sonra "Ne oldu?" diye sordu heyecanla.