Mardy Bum

Gözler birbirini göremezken, pek fazla özlem olmuyor. Fakat karşı karşıya olup da ulaşamadığın zaman, canından can kopar gider. Ona ulaşabilmek için kendini mahvedersin, yok, illa onu hissetmen lazım, ölüm kalım meselesidir. Ona ulaşmazsan sanki ölecek olursun. Ve bu sefer, cidden ulaşamazsa ölecekti. Duramazdı, o ölürse kızın yaşamasının bir anlamı kalmazdı. Her şeyini bir kişi üzerine kurmuşsanız daha fazla ilerleyemezdiniz o olmadan. Özellikle bu kız Anais olunca sevilen kişiler denince akan sular dururdu. Çok bağlanan, hiç bırakmayan biriydi. Nedense bütün hayatı boyunca böyle gideceğini zannederdi. Halbuki o zamanlar ne kadar da saftı. Hayatını iyiliğe adamış melekler gibi oradan oraya koşuşturur dururdu. Tek yol arkadaşı, can yoldaşı abisi ise nereye giderse gitsin hep yakınındaydı. Anais'in şu dünyada abisinden başka kimsesi yoktu. Ebeveynleri onlar gen yaştayken hayata gözlerini yummuşlar, diğer akrabaları ise onlara yüz çevirmiştiler. Teyzelerinde bir süre kaldıktan sonra oradan ayrılmışlardı.

£

"Yo, hayır, hayır, lanet!" diyerek sıçradı yatağından. Terlemiş bir şekilde etrafına bakındı. Yine aynı rüyayı görmüştü. Abisini tekrar tekrar ölürken seyretmek onun lanetiydi. Hiçbir şey ona bu kadar acı vermiyordu. Ağlamaklı haliyle ayaklanmaya çalıştı. Bu ev artık lanetliydi onun için. Yatağında uyuyamıyor, abisinin odasına giremiyor, kısacası hiçbir şey yapamıyordu. İki aydır evden dışarı adımını atmamış, sürekli salonda vakit harcamıştı. Ev leş gibi olmuştu ve ilk defa bu kadar titiz bir kız hiçbir şeyi, özellikle de kirliliği önemsemiyordu. Bütün bu duygular artık çok ağır geliyordu. Sürekli çığlık çığlığa evde ağlıyordu ve hiçbir şey yemek istemiyordu. Bu sayede artık bir anoreksia hastasıydı. Tüm arkadaşlarıyla konuşmayı kesince de artık tamamen yalnızdı. Kimse onunla iletişime geçemiyordu. Genç kız sadece su içiyor, ara sıra elma yiyordu. Artık zayıflıktan ve halsizlikten ayağa kalkamaz olmuştu. Bu işin durması gerekirdi fakat nasıl? Yataktan kalkamayan genç kız kendisini bıraktı. Havadaki iğrenç kir kokusunu hissetmiyordu bile. Sadece gözlerini kapadı ve yavaşça uykuya daldı.

£

Gözlerini açmayı becerdiğinde terden su olduğunu fark etti. Fakat bunu umursamadan yataktan kalktı ve çantasını kaptığı gibi evden dışarı çıktı. Etrafına bakındı. Bomboş sokakta sadece esen hafif rüzgardan başka hiçbir şey yoktu. Herkes uykusunda hayallerini görürken Anais evine baktı. İki katlı bu küçük ev diğer evler ile arasında boşluk vardı. Anais biliyordu ki eğer bu evde yaşamaya devam ederse kabusları devam edecek ve hayatı yaşanmaz hale gelecekti. Bunun olmasını istemezdi. Artık devam etme vakti gelmişti. Ellerini havaya kaldırıp çantasını yere bıraktı. İçeriye döktüğü tüm anıcı maddeleri bitirmişti. Çakmağı yakıp yere bıraktıktan sonra evin etrafında bir çember oluştu. Bu çember gittikçe hararetlendi ve evin içine doğru ilerledi. Alev avını yutarak ilerlerken mutfaktan patlama sesi gelince Anais son kez evine baktı. Doğru olanı yaptığına emindi. Şimdi evinden uzaklaşırken çantasını koluna takmış güçlü bir kadındı. Gerçi kadın olmasına kalmış tek bir adımı vardı ve bu adımı yakında tadacaktı. Fakat şimdilik evinden uzaklaşıp arkasına bakmadan ilerlerken gözden kaybolunca bir komşu dışarı çıkıp herkese alevleri gösterirken bu mahallesine geri dönmeyeceğini anladı. Her şey yeniden başlayacaktı.

£

Yaklaşık bir ay sonra hemen evlat edinmeyi başarıp bu garip kasabaya gelmişti. En azından şimdilik garip görünüyordu. Zaten bu yeni ailesini de hiç sevmiyordu. Küçük çocuklara bakamayınca sadece sevip gezdirebilecekleri çocukları olsun istemişlerdi. Anais aradıkları kişiydi fakat onları istemiyordu. Eğer belaya sebebiyet verirse belki her şey daha iyi olabilirdi. Bu yüzden şu anda Topshop'un önünde durmuş etrafı seyrediyordu. Yavaşça içeriye adım atarken gözüne güzel gelen ilk eşyayı alıp kendisini yavaşça dışarıya atacakken bir kol onu tuttu. Anais görevli diyedir diye sevinirken bir anda yabancı bir kadının durduğunu görünce hayal kırıklığına uğradı.

Janis tüm ergenliğini oralarda buralarda sürterek geçirdi. Her sabah başka bir parti alanında uyandı. Her gece başka bir adamın kollarındaydı. İkiziyle kavga etti, ondan uzaklaşmak için her yolu denedi. Bir gün ize kararını verdi. Zaten yaptığı hatalar yüzünden okuldan atılmış, işsiz ve beş parasızdı. Evi terk etmişti, ikizini de görmeyi en sonunda bırakmıştı. Kendine yeni bir hayat kurmaya karar vermiş fakat okuldan atılan bir genç kız için pek fazla iş alanı yoktu. Direkt olarak modelliğe başvurup kabul görünce çok sevinmişti. Zamanla kendini toparlayıp bir ev kiralamıştı. Bu işte iyice ilerleyince ülke ülke gezmeye başlamıştı. Hayatı iyi yöne doğru ilerlerken bu yolda hep yalnızdı ve kimi geceleri kendisini içmeye vermişti. Fakat geçmişini kendine hatırlatıp sürekli ayık kalmış, hiçbir zaman yılmamıştı. Blogger olunca insanlar tarafından tanınmaya başlayıp daha fazla para kazanmıştı ve kendi evine çıkabilmeyi başarıp, istediği gibi alışveriş yapabilmeyi de başarmıştı.

£

Yavaşça, sanki rüzgarı bölmemek istercesine ağacın dibine oturmaya çalışırken kendini esen rüzgara bırakmıştı zaten. İki saattir boş boş yürüyor, bu temiz havayı içine çekmeye çalışırken bir yandan da onu kirletiyordu. Elinde değildi, her ne kadar tüm kötü alışkanlıklarından arınmış olsa da sigarayı bırakamamıştı ve sürekli alkol içmek istiyordu. Duramıyordu yerinde bu nedenle, sürekli parklarda, alışveriş merkezlerinde ve diğer açık alanlara gidiyordu. Kendisini barlara ve diskolara gitmekten alıkoymak çok zor olduğundan ek işe başlamıştı. Artık modelliğin yanında blogger olmuştu. Bu nedenle sürekli gezip gittiği yerler hakkında yorumlar yapması gerekiyordu ki tam ona göre bir işti. Eline tabletini aldı ve yazmaya başladı;
"Güneş kendini tam tepede gösterirken kendimi garip hissediyorum. Sanki bir vampirmişçesine kaçmak istiyorum kendi karanlığıma. Bu güzelim havayı, bu esen serin rüzgarı koklayıp içime çekmektense uzun zamandır ilk defa gölgeme saklanmak istiyorum. Bendeki değişim nedendir? Tenime vuran küçük damlacıkları hissedince sulanmaya başlamış çimlerin yanına oturduğumu fark edip ayaklanıyorum. Şimdi ne yapmalı?"

Kalktığı yere dönüp bakınca nemli bir yere oturduğunu fark edip hemen kendini elledi. Eline nem gelince tanınmış birinin yapacağını yapıp üzerini değiştirmek için alışveriş merkezine doğru ilerledi. Önce bir taksiye atladı. Daha sonra indiği anda içeriye girip gördüğü ilk şortu deneme kabinine soktu. Üzerine tam olan şortu çıkarmayarak hemen parasını ödedi. Çantasına uyum sağlaması hoşuna gitmişti. Bir fotoğraf çekip bloguna koymalıydı. Malum, her şeyi görmek isteyen aç insanlarla doluydu dünya. Bu yüzdendir ki deneme kabininin aynasından kendini çekip bir tikiymişçesine bloguna koyup yorumunu ekledi. "Topshop sen bizim her şeyimizsin! Yeni şortum; Topshop masterpiece. by JDR."

Bir tur attıktan sonra Topshop'tan beş parça daha üst baş aldığını fark etti. Hemen çıkması gerektiğini biliyordu. Çıkışa doğru bakındı. Adımlarını yöneltti. O anda sarışın bir gnç kızın hırsızlık yapacağını fark etti. Fakat sanki bilerek gösteriyordu etrafına yaptığı işi, yine de Janis'den başkasının gördüğü kesin değildi. Janis genç kıza doğru ilerledi, omzuna elini attığı anda genç kız irkilince elini çekti. Kız ona sinirli bakışlar atarken Janis ne diyeceğini bilemedi önce. Daha sonra şöyle bir süzdü genç kızı. Tabi o anda karşısındaki sarışın söylenmeye başlamıştı.

Bir anda elini geri çekmiş olan kadını iyice süzdü. Onun güzelliğini kıskanmıştı fakat belli etmedi. Sinirli sinirli bakışlar atıp bir şeyler söylemesini beklerken sessizliğin uzun sürmesine dayanamadı. "Her şeyi berbat eden prenses için bir alkış!" diyerek ellerini mahsustan çırptı. Ona kötü bakışlar attıktan sonra adımları Topshop'tan dışarı çıkıp kocaman alışveriş merkezinin içine doğru ilerledi. Tam o sırada daha deminki kadın ona tekrar dokununca Anais sinirli bir şekilde döndü. "NE? İnsanlara dokunmaktan zevk mi alıyorsun? Yoksa sübyancı falan mısın?" dedi. Bu sözler kadını incitmiş olmalıydı. Kafasını aşağı eğip elindeki Topshop poşetini genç kıza uzatınca Anais kaptığı gibi içine baktı. "Valla ben bunu alamam diyemem. Bal gibi de alırım. Sağol da almana gerek yoktu. Param yok diye değil bildiğin tutuklanmak için yapıyordum." dedi. Karşısındaki kadın şaşkınlıkla ona bakarken Anais gözlerini devirdi. İlla açıklamak zorundaydı şimdi.

Tüm hayatını anlatmış, abisinin ölümünü bile ilk kez ağzından söz olarak çıkarabilmişti. Yeni ebeveynlerinden de bahsettikten sonra amacını anlamış olan kadına bakındı. Ondan bir cevap bekliyordu. Fakat karşısındaki kadın konuşmaktansa dinleyip tabletine bir şeyler karalıyordu. Daha sonra başını kaldırıp saçlarını kulağının arkasına atarak ona can alıcı teklifi yaptı. Onunla birlikte yaşamasını isteyip istemediğini soran kadına bakakaldı. Neden bir and böyle bir teklif sunmuştu? Yoksa cidden gençleri satıyor muydu? Tabii ki de böyle tatlı bir bayandan beklenilmezdi fakat neler neler dönüyordu kim bilir. Yine de Anais birkaç saniyeliğine bu teklifi düşünmüştü. Düşündüğü için kendisi de şaşkındı. Bir saniye durdu ve cevabını verdi. "Çok naziksin ama büyük ihtimalle böbreğimi yasal olmayan yollarla satacağını düşündüğümden hayır diyeceğim garip insan. Şimdi bay bay." dedi. Yavaşça oturdukları banktan kalktı ve alışveriş merkezinden ayrılarak kadını orada bıraktı.

Eve dönüşte otobüste kafasını cama yaslayarak hayatında kaçırdığı tüm maceraları ve yeni gideceği okulu düşündü. Neler olacağını bilmiyordu fakat aşırı uykusu gelmişti. Gözlerini kapadı ve alt dişleriyle dudağını ısırarak çalan telefona küfretti. Eline aldığı bu pahalı telefonu hiç sevmiyordu. Açıkçası yeni ebeveynleri oldukça zengindiler fakat Anais tüm bu rahatlığa değiştiriverirdi abisini. O kadar emindi kendisinden. Telefonuna gelen mesajı okuyunca da yeni annesinin onu aramasını söylediğini anlayınca onların eve geldiğinde diyecekleri cevabı biliyordu. "Neden otobüsle geldin? Taksi paran vardı." Kusura bakmasınlar, otobüs tüm anıları canlandırırdı. Anais çantasından küçük votka şişesini çıkarıp gizli bir yudum aldıktan sonra gözlerini sildi. Durakta indi ve evinin tam önünde kaldırıma oturup sigarasını tüttürmeye başladı. Artık böyleydi, everything is forbidden.

"Her şeyi berbat eden prenses için bir alkış!" diyerek ellerini mahsustan çırpan kıza baktı. Utanınca yanakları kırmızı oldu Janis'in. Eskiden olsa çok iyi bir cevap yapıştırabilirdi. Fakat artık öyle biri değildi. İçinden ona kadar saydı ve o sırada kızın gittiğini görünce tümüyle vicdan azabı doldu. Hemen kızın elinde olan o ceketi astığı yerden geri alıp parasını ödeyerek kıza yetişmek için koştu. Bir an durdu. Klasik bir gün değildi, bugün farklı bir şey yapıyordu ve bu onu sevindirmişti. Suratında bir buse belirmişti uzun zaman sonra.. Sanki ona bir şeyler oluyordu. Eski enerjisi geri mi dönüyordu? Kıza bir kez daha dokununca sarışın kız Janis'in hiç beklemediği bir şekilde cevap vermişti. Kızda iyi laf yapan br ağız vardı. Eskiden Janis'te olduğu gibi. Artık eskileri düşünmek yoktu. Janis bu bulanık fikirleri kafasından attığı gibi poşeti kıza uzattı. Kız sevinçle poşeti alıp içine baktıktan sonra buna ihtiyacı olmadığını yine de onda kalaağını söyleyince kadının kafası karışmıştı. Sarışın kız her şeyi anlatmaya başladı.


"Bir anda ben sanki hiç acı çekmedim gibi hissettim. O kadar üzüldüm ki karşımdaki sarışına, dert ortağı olmak istedim ama aşırı itiyor insanları. Aşırı koruyucu ailesi söz konusu olunca. Benim tam zıttım! Size anlattığım geçmişimin bir satırını okuduysanız anlamışsınızdır zaten. Üzüldüm, üzgünüm, hayat bazen hiçbirimize gülmüyor. İşte bu anlarda ne yapıyoruz? Birbirimize şans kapısı açıyoruz. Hayatımı değiştirebilecek cazip bir soru soracağım."
Yazısına ara verdi. Bankta oturduğu ve elinde tabletine yazılar yazdığı sırada poşetleri solunda onu bekliyor, sağında ise bu sarışın kız tüm hayatını tamamen bir yabancıya anlatıyordu. Sanki ihtiyacı vardı konuşmaya fakat kimsesi yoktu. Tamamiyle dolmuştu bu kız. Şimdi ise konuşarak kendisini serbest bırakıyordu. Zaten cesurdu ve bu tarz potansiyele sahipti. Ya böyle bir teklife evet der miydi?
"Eğer yeni ebeveynlerin yanında rahat değilsen seni evlatlık edinebilirim belki?" dedi, kalbinin her atışını kulağında hissederek. Sadece bekliyordu, kızın ağzından çıkan bir sözle sevinecekti belki, hangisi? Birisi yıkacaktı burada oturan kadını, hangisi? En gururlusu.


"Tabii ki suratıma bir hayır yapıştı. Ne bekliyordum ki? Bir anda kendimi filmlerde zannettim. İşte böyle zamanlarda arkadaşlarım kendinizi kaptırmayın, yoksa beklemedik anda cevaplar bir tokat gibi gelir. Zaten organ mafyası yerine bile konuldum. Daha ne olsun, ne yapayım? En iyisi biraz önce kendimi özgür hissettiğim yere gideyim ve bunları yaşanmadı farz edeyim? Edemem, çünkü hepsi birer anı olarak kazındı beynime. Özellikle ben! Sürekli geçmişi anımsayan ben, geri dönüp unutmuş gibi davranamam, nasıl sarışın kız her şeyi kabullenmiş ve olgun biri gibi davranmışsa ben de büyümeliyim artık." son noktasını koyduktan sonra gönder tuluna baştı ve günlük postunu yazmış oldu. Oturduğu banktan kalktı ve poşetlerini koluna takarak kendisini rüzgarın götürdüğü yere gitti. Belki de uzun zaman sonrası bir pub a giderdi. Ne de olsa hayat böyle sakin yaşanmıyordu. En azından Janis yaşayamazdı. Life is wild, just live and be free.