carry me home tonight

Lyanna'nın itirazlarını duymamak için televizyonun sesini biraz daha açtı. Yaklaşık yarım saattir kızın tek yaptığı gitmemek için bahaneler uydurup, Brock ve Edna'nın ne kadar kötü arkadaşlar olduklarıyla ilgili bir şeyler mırıldanmaktı. Neyse ki kızın sözlerine alınacak biri değildi, sadece başını sallayıp dinliyormuş gibi yapıyordu. Nasıl olsa arkadaşı gecenin sonunda bu sözlerini geri alacaktı, her zaman böyle olurdu. Gerçi bu biraz da içkinin Anna üzerindeki etkisinden kaynaklıydı, içki kızı her zamankinden daha minnoş ve sevecen yapıyordu, sanki mümkünmüş gibi. En sonunda Anna televizyonun önünde durup kıyafetini ona göstermek için kendi etrafında dönünce dikkatini televizyondan kıza verdi.

"Şimdi ilgimi çektin işte."

***

Önündeki iri yarı çocuğu itip kendisine yol açtı, anlaşılan bütün Rudolf Steiner öğrencileri Sullivanların evine akın etmişti. Haftanın beş günü görmek zorunda olduğu kişileri bir de cumartesi akşamı, özellikle de bir çoğu sarhoş ve büyük ihtimalle ertesi gün utanacakları hareketler yaparken görmek suratını buruşturmasına neden olmuştu. Şehre dönen Sullivan'ı görmek için etrafa bakınıyordu, Brock'ta aynı şeyi yapsa da onun amacının Danielle'i görmek olduğu çok açıktı.

"Senin kızılın burada olduğunu sanmıyorum Brock. Belki bi' değişiklik yapıp farklı kızlara bakmayı denemelisin."

Aslında bunu boşuna önerdiğinin gayette farkındaydı, Brock'un Danielle dışındaki kızlara ilgi duyduğundan bile şüpheliydi. Masada duran biralardan birisini alıp en yakın arkadaşına döndü.

"Hala bana teşekkür etmedin."

Şiirden hoşlanmazdı aslında. Kelimelerle uğraştıran şairlerin; insanların, onların yazdıklarını yorumlarken, cennet likörlerinden bir yudum daha alıp yukarıdan dalga geçerek egolarını nasıl tatmin ediyor olabileceklerini iddia ettiği bir edebiyat makalesi yazmıştı. Durum ile ilgili hararetli yorumlarının bir forum sayfası için yeterli nitelikte olduğunu söyleyen öğretmeni de, genç kızdan başka bir şeylerle gelmesini pek kibar olmayan bir şekilde rica etmişti. O gün Lyanna Tilghman lise kariyerinin ilk hayal kırıklığını yaşatmıştı bir öğretmenine, sonra da şiirlere tamamen küsmüştü. Fakat şimdi, annesinin yolladığı kitaplarla dolu çantanın içinden çıkan Lord Byron'un şiirlerinin toplamasına göz gezdirmek için delice bir arzuyla doluydu. Kültürlü ve olgun hissetmek istiyordu. Aptal yerine konmuş küçük liseli kızdan başka her şey olmalıydı. 'Kim olduğunu insan ne kadar geç anlar, kim olabileceğini ne kadar geç çözer.' Kim olduğunu anlamıştı. Şapşal bir aşık olmak için içten içe hep bir istek duyan, peri masallarının gerçek olabileceğini uman bir kızdı. Kim olabileceğini de bildiğini sanıyordu. Fakat o kadar Lyanna'ydı ki kendini değiştirmesi adeta imkansızdı.

***
Pippa ve Piper Sullivan, kesinlikle duyduğu en sevimli isimlere sahip ikizler olmalarına karşın, pek bir ilişkisinin olduğu insanlar değillerdi. Bu yüzden Anna Edna'nın ısrarlarına ilk başta karşılık vermemiş fakat en büyük aşkını yeterince reddettiğini düşündüğü bir sırada, dolaptan çıkardığı elbisesi ile kızın karşısına dikilerek, beyaz bayrağı çekmişti. Evet, kesinlikle çok Lyanna'ydı. Şimdi etrafı kolaçan ederken, bunun o kadar da kötü bir fikir olmadığını düşünüyordu... Fakat elbette bunu Edna'ya söylemeyecekti. Brock'u itip arkadaşının törkezlemesine neden olduğunda kıkırdadı. Danielle'in burada olacağını uman çocuğun yüzündeki hayal kırıklığı, fotoğraflanmaya değerdi. Bazen Lyanna dünyadaki en iyi iki dosta sahip olduğunu düşünüp mutlu oluyordu.

"Hala bana teşekkür etmedin."
"Çok beklersin."

YIMIRIM SORİ YA. DAHA GÜZEL OLUR SANIYODUM.

Elindeki biradan küçük bir yudum alırken, küçük bir ihtimal olsa da Eden ile karşılaşabileceklerini umarak etrafa bakınıyordu. Kız kardeşiyle her ne kadar yakın olsalar da Anna ve Brock ile o kadar çok zaman geçiriyordu ki şu sıralar birlikte geçirdikleri zamanlar kısıtlanmıştı. Eden büyük ihtimalle Bleicken ikizleriyle birlikteydi, gerçi üçünün partiye gelmektense içlerinden birinin evinde zaman geçirmeleri daha olasıydı.

"Hey şu Dan-."

Brock o kadar ani şekilde topuklarının üzerinde döndü ki arkasında öpüşen bir çifte tosladı. Çocuğun özür dileyerek birkaç adım geri çekilmesini izlerken kahkahasını bastırmak için dudağını ısırdı.

"Şu Danicia değil mi diyecektim."

Başıyla onlarla aynı dönemde okuyan sarışın kızı işaret etti.

Güldü, Edna'nın yaptığı şey asla eskimeyecekti... Yanında duran alımlı ve güzel kızın koluna yapmacık bir şekilde vurdu. "Sevgilimle uğraşma sevgilim." Parlayan gözleri ve yüzüne fazlasıyla yakısan sevimli tebessümü ile kendisine bu sabahtan daha fazla benziyordu. Bardağından büyük biri birbiri yudum aldı ve yutkunurken yanma hissinden ne kadar nefret ettiğini belli eder şekilde suratını buruşturdu. Çevrelerinde dönen muhabbeti takip edemeyeceği kadar fazla uğultu vardı ve calan müziğin ne oldugunu da çıkartamıyordu. Neyse ki ihtiyaç duyduğu tum ortam yanındakı şapşal oğlan ve Edna'nın oluşturduğu ufak çemberden ibaretti. "Senin neye ihtiyacın var biliyor musun Brock?"

Zavallı Brockie'nin yüzündeki o acınası ifadenin sonsuza dek değişmeyecek olması fikrinin ne kadar saçma olduğunu kafasında tartarken arkadaşının gerçekten aşık olup olmadığını merak ediyordu. Bunu asla dile getirmeyecekti elbette, Brock'u kıracak birşeyi düşünüyor olduğu için bile kendine kızıyordu zaten. Ama erkekler... Onların aşık olmasını mümkün görmüyordu.

"Güzel bir sarışınla uzun bir eğlence."

ADETA NO LİLİ NO.