oha piper kalp matteo

"Kıvrak Carmen'i hiç sevmedim."
İnsanlar hakkındaki yorumları genelde uzun olurdu. Carmen denen kız içinse dört kelime yetmişti. Kızı gördüğünde güzelliğinden büyülenmediğini inkar etmedi Piper, ama o göz alıcı dudaklar açıldığında kıvrak cadının burnundaki kocaman sivilceyi görebilmişti. Şekerden yapılmış evinde, yalancı aynasına bakıp güzel olduğunu iddia ediyordu. Piper dış görünüşe önem verirdi, hem de çok; ama eğer o mükemmel yüzün arkasında boklu bir ruh varsa konuşmaya tenezzül bile etmezdi. Bu yüzden Carmen'in boklu ruhunu gördüğünde hızla o gruptan uzaklaşmıştı. Şimdi biraların olduğu masanın kenarına oturmuş hüzünlü ruh halinden kurtulmak için başvurduğu biraların yedincisini içiyordu. Yarım saat önce sevgili Beau'dan gelen mesajla yıkılmıştı adeta. Kolay üzülürdü Piper, bu yüzden bulunduğu harika partide bir masanın ayağına yaslanmış, sevgilisinin -neredeyse eski sevgilisinin- Avustralya aksanını hatırlayıp içiyordu. Çocuğun mesajı da o aksanla yankılanıyordu beyninde zaten. Artık sevdiği herkesle olabileceğini düşündüğünde sevinmişti ve şimdi Türk ergenler gibi ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Biri ona çarptığında daha rezil bir duruma düşmemek için kalkıp odasına çıkması gerektiğine karar verdi. Elindeki boş bardağı masaya bırakıp yeni birasını alırken sendeledi. Çok çabuk sarhoş olduğu için bu tür şeylere alışıktı denemez. Çabuk sarhoş olurdu ama her zaman içmezdi. Bu yüzden bir an için deprem oluyor sanıp gözlerini dehşetle açarak etrafına baktı. Ama insanlar eğleniyordu. Merdivenlere doğru ilerlerken komik bir şey geldi kulağına, sonra da kahkaha. Piper esprinin ve kahkahanın sahibine dönüp çocuğu hatırlamaya çalıştı. AMA HATIRLAYAMADI. Burada hala tanışmadığı biri vardı. Bardağı merdivendeki bir basamağa bırakıp hızla çocuğun yanına gitti ve etrafındaki insanları önemsemeden gözlerini ona dikti. Bir süre sonra elleri belinde "Seninle tanışmadık! Ben Piper." diye bağırdı yeni başlayan gürültülü müziği bastırmaya çalışarak. Sonra çocuğun boynuna atladı. Ne yaptığını fark ettiğinde çok geçti elbette. Keşke sadece odasına çıksaydı. Teanrım, parfümü çok güzel kokuyor! Ve parfüme olan hızlı aşkı nedeniyle çocuğun boynundan ayrılmadı.

Matteo Fedelta'nın çok yakışıklı olduğunu duymuştunuz değil mi? Matteo Fedelta bununla da kalmıyordu, aynı zamanda inanılmaz espiritüeldi de!(Her ne kadar bu kelimenin nasıl yazıldığını bilmese de.) Resmen yaratıcısı ona bütün güzel özellikleri eklemişti, sonra ne kadar mükemmel olduğunu fark edip son anda zeka atmaktan vazgeçmiş gibiydi. İçki masasından aldığı bardak ile bir oraya bir buraya doğru giden Matteo ise bu eksikliğin farkında bile değildi. Herhalde o kısmı erkek kardeşine vermiş olmalılardı, ÇÜNKÜ VITTORIO FEDELTA ÇOK ÇİRKİNDİ, Matteo ondan üç bin beş yüz altmış beş kat daha yakışıklıydı. Hem Vittorio uyuşturucu falan da satıyordu. Ama Matteo öyle mi, tam bir aile babasıydı! Tamam, arada ortamlarda sigara ve alkol kullanıyor olabilirdi, yine de eve kara para getirmiyordu! (Eve para getirmiyordu...) Onun yerine Justin Timberlake idolü gibi yapıyordu. (I'M BRINGING SEXY BACK.) En az JT kadar seksiydi ne de olsa.

Yine de asıl idolü bambaşka biriydi. İdolü o kadar mükemmeldi ki onun gibi olmak için her şeyini verirdi. O, öyle biriydi ki hem yakışıklıydı hem sesi güzeldi, hem atletikti, hem de üstüne üstlük badassti! İdolü, tabii ki de LIAM PAYNE'den başkası değildi! Liam'ın hayatındaki her şeyi bildiği gerçeği onu tam anlamıyla creepy fanboy yapsa da umrunda değildi. Büyüyünce Liam olacaktı ve onlar da One Direction gibi bir grup kuracaklardı! Harry'sini ve Louis'ini çoktan bulmuştu bile. Bu Harry ve Louis'e (ki kendileri Woody ve Dawson oluyordu.) kendi idolu hakkındaki hikayeyi anlatırken heyecanını bastıramıyordu. "Ve sonra, on iki yaşında olmasına rağmen otuz dokuz yaşındaki o adama saldırmış! Burnu falan kırılmış yaaa, görüyo' musunuz adamı? MÜKEMMEL DEĞİL Mİ?" İnsanların ona neden güldüğünü anlamamıştı ama o kadar çok eğleniyordu ki kendisi de gülmeye başladı. O sırada karşısına dikilen Pippa'nın neden boynuna atladığını da hiç anlayamamıştı. O da nezaketen kıza geri sarılırken fark etti ki, "-E SEN PIPPA DEĞİLSİN?!" Yüzüne yapıştırdığı AY BEN ŞOK ifadesi ile kızı incelemek için geri çekilmeyi düşündüyse de, ya kusura bakmayın o da liseli bir ergendi ve dünya güzeli bir kız ona sarılırken hiç de geriye falan çekilemezdi...

Hugo Boss, Armani Code, Lacoste, Polo... Bütün parfümleri aklından geçirirken en sonunda Armani'de karar kıldı. Çocuğun omzunun üstünden onları şaşkınlıkla izleyen arkadaşlarından biriyle göz göze gelince parfümü iz bulmaya çalışan bir köpek gibi koklamaktan vazgeçip yavaşça geri çekildi. Yavaşça, çünkü ne kadar koklarsa o kadar başı dönüyordu ve bu his çok güzeldi. Ya da sadece sarhoş olduğu için başı dönüyordu.

"Hayır Pippa değilim. Kardeşiyim. Yani ikiz kardeşiyim, ikizi oluyorum. Benziyoruz zaten, anlamışsındır. Her neyse." Dilini kontrol edebildiği kadar konuştuktan sonra hala kendisine bakan yancılara sinir olduğu kanaatine varıp adını henüz söylemeyen çocuğun elini tuttu. Onu merdivenin altındaki boşluğa doğru çekti. Biraz yanlarında birbirlerinin yüzlerine salyalarını bırakan bir çift onları görmezden geldi. (Ya da görmedi, çünkü çocuk kızın göz kapaklarıyla garip bir salya değişimi içindeydi.) Yere oturup bağdaş kurdu ve karşısındaki yakışıklı yüze bakıp "Tanışmak istiyorum! Ben herkesle tanışırım ama arkadaşların bana çok garip bakıyordu, sanki anormal bir şeyler yapmışım gibi. Onların yanında konuşmak istemedim." dedi. Kocaman ağzıyla gülümseyip "Adın?" diye sordu. O kadar sosyaldi ki -über sosyal- insanları tanımak için yaptığı şeylerden biri akvaryumda köpekbalıklarıyla yüzmek olmuştu, o yüzden şu an içinde bulunduğu durum ona çok normal geliyordu.

Az önce resmen üzerinde olan sarı saçlı kızın geri çekilmesiyle kendini öyle kötü hissetti ki ağlayası geldi. Matteo Fedelta çok duygusaldı, en azından sarhoş olduğu zamanlarda. Bazen sarhoş olduğunda tripkolik seda dinleyip twitterına girerek damardan sözler paylaşıyor, içindekileri tüm dünyaya aktarıyordu. YA KİMSE BENİ ANLAMIYOOO kafasındaki tweetleri hep +100 retweet alıyordu ve Matteo kendini resmi olarak twitter fenomeni ilan etmişti. Ondan daha güzel damardan sözler yazan tek bir kişi vardı; o rus çocuğu Dimitri. İçten içe Dimi'ye çok özeniyor, dıştan dışa ise çok kıskanıyordu. Ama şimdi onu elinden tutup sürükleyen çok kocaman güzel gülüşlü bir kız varken onu dıştan dışa kıskanması gereken kişi Dimi idi. Neden Pippa olmadığını çok güzel bir şekilde açıklayan kız zekasıyla Matteo'yu kendine hayran bırakmıştı. Matteo adeta zekaya hayrandı çünkü. Zeki insanlar çok boklu oluyorlardı ama çok güzel oluyorlardı. Matteo her gece zeki olmadığı için ağlıyordu.

Yere oturan kızı takip ederek kızın karşısındaki yerini aldı. "Tanışmak istiyorum!" AYYYY, Matteo çok sevinmişti ve kendini çok özel hissetmişti!!! "Ben herkesle tanışırım." Dırırırım, AAAA... Bu hayal kırıklığının sesiydi. Şimdi gözleri dolmuştu, oysa ki Matteo ne hayaller kurmuştu. Kızın eli, eline değdiği için artık onu namusu olarak bellemişti fakat kız ona "Sen de artık herkes gibisin." diyerek verdiği karşılık Matteo'ya bir hüzünlü tweet atma ihtiyacı hissettirdi. Adını kıza söylerken az kalsın hıçkırıklara boğulacaktı Matteo, fakat kendisini koyvermemeliydi. Dayanmak için kendisine "Liam Payne olsa ne yapardı?" diye sordu. Mükemmel idolu Liam ona vahiyle anında cevap atmıştı. "Ee, şey, senin... Yani senin adın neydi ki?" Evet, idolü ona sadece kıza da adını sormasını söylemişti...

Matteo... O kadar tatlı kokuyordu ki bir an için elini çocuğun gömleğine -ya da tişörtüne- yapıştırıp parfümü koklamak istiyordu. Piper'ın üç posttur devam eden parfüm takıntısının nedeni kokulara olan aşırı duyarlılığıydı. Gittiği her yere taşıdığı 30 ml'lik şişelerde bulunan parfüm koleksiyonuna Matteo'yu da eklemek istemişti. Onu küçük bir şişeye koyup rafın en orta yerine koymalıydı. Alkolün sebep olduğu bu düşüncelerle eğlenirken çocuğun ona adını sorması neredeyse Piper'ın ağlamasına neden olacaktı. Çünkü Piper ona adını söylemişti! Sonra içinden bir ses 'Ona o kadar güzel sarıldın ki zavallıcık adını unuttu.' deyince ağlaması geri gitti ve kız ismini tekrarladı. Bazen isminden dolayı gayda çalmayı öğrenmek istediği olmuştu, tabii bunu şu anda karşısındaki yakışıklı organizmaya söylemeyecekti.

"Bugün harika sarhoşum. Çünkü terk edildim. Aslında Matteo, hayat bir kuşa benzer, kanatlıdır ve uçar." Beau'yu hatırlamak kalbinin hem heyecanla çarpmasına, hem üzülmesine hem de suçluluk duygusu hissetmesine yol açmıştı. İsmindeki dört harfin üçü sesli olan bu çocuk ne kadar çok şeye sebep oluyordu böyle? Fakat nedendir ki Piper karşısındaki çocuğa baktığında suçlu hissetmemesi gerektiğini düşünmeye başladı. Çünkü onu terk eden Beau idi. Sonuçta Piper gideni değil, giden Piper'ı kaybetmişti. Arkasından gözyaşı dökeceğine gidip kanını dökerdi! Ama öyle olmadı. Piper birden ağlamaya başladı. "Kesin o boklu için terk etti beni! Ben Zülfiye'den daha güzeldim, daha sevimliydim!" Gözleri ağladığında harika göründüğü için görüntüsüyle bir sıkıntısı yoktu ama yeni tanıştığı Matteo'nun önünde bütün ergenlik acıları için ağlaması zavallıcaydı. Üstelik çocuk ona sadece bakıyordu.

"Senin beni teselli etmen gerekiyor! Arkadaşlar öyle yapar."

Matteo Fedelta'nın zekasının olmaması, hafızasını da etkiliyordu tabii ki. Mesela çoğu zaman McDonald's'ta hangi menüyü sevdiğini unuttuğundan sormak için kardeşini arardı. (Çocuk menüsü seviyordu.) Daha dün kendi soyadını unutmuştu ve kimliğine bakması gerekmişti. Bu o kadar büyük bir unutkanlıktı ki Pippa'nın kara büyü kullanarak oğlanın hafıza kapasitesini kendisine yüklediğini düşünüyordu Matteo. Pippa HER ŞEYİ hatırlıyordu, HER ŞEYİ. Son buluşmalarında çekildikleri fotoğrafta Chancellor kabızı yüzlü Matteo fotoğrafını sorsanız size kara kalem çalışmasını bile çıkarabilirdi çünkü Matteo hep Chancellor kabızı oluyordu. Bu tedavi edilemez bir şeydi. Neyse, şimdi konumuz bu değil. Koca ağızlı, koca saçlı ve kocaman güzel olan kız-hayır, adını hala bilmediğini sanıyordu- ona aşk hayatını anlatmaya başlamıştı. Bu acıklı ayrılık hikayesi karşısında Chancellor kabızı yüz ifadesini takınsa çok yanlış anlamlar çıkarılabilirdi. Üstelik bu hastalığı en son yaşamasının üzerinden iki ay geçmişti ve Matteo son zamanlarda çok güzel kaka yapıyordu. Kafasının kaka dolu olmasının sebebi karşısındaki kızın boklu demesinden mi kaynaklanıyordu hiçbir fikri yoktu ama kakası gelmişti. Hemen kardeşine mesaj atıp kakasının geldiğini söylemek istiyordu ama çok ayıp olurdu herhalde. Pippa'nın güzelli ikizinin bu sırada ona kızdığını fark etti. 'Arkadaş'ların yapması gereken bu şeyi öğrendiğinde Matteo'nun adeta gözleri parladı! Üç saat yirmi bir dakika sonra unutmuş bulunacağı bir bilgi de olsa yeni şeyler öğrenmeye bayılıyordu! Demek arkadaşlar teselli etmeliydi, o zaman Matteo da yeni arkadaşını teselli ederdi. Kızı kollarının arasına çekti ve bir kediymiş gibi saçını okşamaya başladı. Bildiği tek teselli yöntemi buydu. "Cicci, ciiccii, üzülmeee, geçicek her şeeey..." diye sayıklarken çok salak görünebilirdi AMA o Matteo Fedelta'ydı ve o HER ZAMAN çok salak görünürdü.

Kocaman gözlerinden akan kocaman gözyaşları kocaman ağzına gelince Piper onları yalıyordu çünkü gözyaşının tuzlu tadına bayılırdı! Matteo onu kollarının arasına alınca tabii ki gözyaşlarıyla ilgilenmeyi bıraktı. Ellerini kendi göğsünde birleştirip çocuğa biraz daha sokuldu. Tek dileği burnunun akmamasıydı çünkü geri çekildiğinde yüzünün olduğu yerde sümük görmek istemiyordu. Gözyaşları içinse yapabileceği pek bir şey yoktu. Çünkü yaşadığı ufak şok bile ağlamasını durduramıyordu. Matteo'nun eli saçlarını okşarken aklında kısa süre önce onu terk eden eski sevgilisinin olması size yanlış gelebilir ama bütün bunlara sebep olan da o değil miydi? Göğsüne yaslandığı genç adamın elleri nazikti, ne yapacağını bilemiyormuş gibi olsa bile o kadar güven vericiydi ki. Tereddüt etmesi çok sevimliydi! Piper ağladığı için sesinin erkek gibi çıkmamasına dua ederek "Çok sevimlisin. Ve nazik." dedi. Sonuçta yeni tanıştığı birinin gözyaşlarını üzerine akıtmasına izin vermeyebilirdi, değil mi?

Elleri kızın karışık saçlarına dolansa bile sarı sarı saçlarla uğraşmaya devam eden Matteo, kendisini Fareler ve İnsanlar'daki kocaman adam gibi hissediyordu. Onun gibi aptaldı falan. Şimdi bir de birinin saçını okşadığı hesaba katılırsa kitaptaki adam gibi kızın kafasını koparıp kaçmak zorunda kalabilirdi. Sonra da ona en yakın kişi(bu büyük ihtimalle Vittorio ya da bir 1D üyesi oluyordu) onu kafasının arkasından vuracaktı VE BUM! MATTEO FEDELTA ÖLDÜ! Yavaşça kızın nefes alıp almadığını kontrol etti. Oh, hala güvendeydi! Hatta hiç yetmezmiş gibi kız onun nekkkadar sevimli ve nekkkadar nazik olduğundan bahsetmeye başlamıştı. Matteo okkkadar mutlu oldu ki ağlayacaktı. "Ay sen de çok güzelsin!" Iı, bu biraz garip mi kaçmıştı? Sonuçta topu topu on dakika önce tanıştığı bir kıza sarılmış, onun saçlarıyla oynuyor ve yetmezmiş gibi ona ne kadar güzel olduğunu söylüyordu. Matteo Fedelta, aynı zamanda bir creeperdı.

Piper Sullivan güzel olduğunu biliyordu. Bunu birilerinden duyduğunda gülümser ve iltifatı kabul ederdi ama Matteo o kadar şirin söylemişti ki Piper gülümsemesine ek olarak kollarını çocuğun beline doladı. Arkada ellerini birbirine kenetledi ve burnunu çekti. OH YOĞ! Burnunu çekmişti! Yoksa Matteo'nun tişörtü çoktan sümüklenmiş miydi? Piper'ın geri çekilmek gibi bir isteği yoktu zaten ama artık istese de çekilemezdi. Ya kafasını çektiğinde iğrenç, sümüklü bir manzarayla karşılaşırsa? Olamazdı, olmayacaktı. Bu düşünceyi kafasından uzaklaştırıp "Ee, kardeşin var mı? Kimlerle takılıyorsun? Belki onlarla tanışmışımdır." diyerek yeni, normal bir konu açmayı denedi. Hem sarıldığı çocuk hakkına daha fazla şey bilme hakkına sahipti.

"Bu arada, ben Piper." Matteo ona adıyla seslenmediği için ismini üçüncü kez söylüyordu. Ertesi gün Pippa'nın İkizi olarak değil Piper olarak hatırlanmayı tercih ederdi.

Bugüne kadar Matteo Fedelta hiç arkadaş edinmemişti. Yani bir sürü arkadaşı vardı ama onlar sanki doğduğundan beri oradalardı ve doğal bir biçimde hayatına giriyorlardı. Mesela bir çoğuna adını sormamıştı bile. Woody ile ilk tanıştıklarında üç ay boyunca çocuğa adıyla seslenememişti ÇÜNKÜ ADINI BİLMİYORDU. Ve öğrenmesi için Woody'nin doğum gününün gelmesi ve herkesin İYKİ DOĞDUN WOODY! diye bağırması gerekmişti. Ve şimdi sarışın kız ona sarılırken adı hiç de umrunda değildi bile. Ona bir lakap uydurabilirdi, mesela koca ağız! Ayık olduğunda daha güzel bir şey çıkarabilirdi ama şuan aklına sadece bu geliyordu. Instagram adı mattipayne olan biri için aslında oldukça ilginç bir lakap olmuştu. Kızın sorusuna cevap vermeden önce eğilip gerçekten ağzının büyük olup olmadığını kontrol etti. KOCAMANDI. Gülümsedi. "Of bir kardeşim var, Vittorio Fedelta, aptalın teki! Yani aslında aptalın teki değil, çok zeki. AMA ÇOK ÇİRKİN BEN DAHA YAKIŞIKLIYIM." Kardeşi aklına gelince hep ağlıyordu. Vittorio neden böyleydi? Eğer Vittorio kadar zeki olsaydı onun kadar çirkin olmaya da katlanabilirdi. Kollarındaki kıza tam koca ağız diye seslenecekti ki kız birden ismini söyledi. PIPER! OHA NE KADAR GÜZEL!

"AMA ÇOK ÇİRKİN BEN DAHA YAKIŞIKLIYIM."
Elbette öyle olmalı. Matteo'nun ebeveynlerinin Matteo'dan daha güzel bir çocuk yapabileceklerine inanmazdı zaten. Ama bu ani kahkahasını durdurmasına yardımcı olamadı. Gülerek çocuktan ayrıldı ve hemen tişörte baktı. Sümük yok! Saçlarını kulaklarının arkasına attı ve gözlerini sildi hemen. Kulaklarının kepçe göründüğünden emindi ama ne kadar az korkunç görünürse o kadar iyi olurdu. Bu yüzden kızarmasının işten bile olmadığı gözlerini Matteo'nun harika gözlerine dikti. Merdivenin altındaki loş ışıkta bile mavi gözleri parlıyordu ya da Piper sarhoş olduğu için öyle sanıyordu. Ellerini kucağında birleştirip Matteo'nun duyabileceği şekilde mırıldandı. "Dawson'ı tanıyor musun? Burada eskiden beri tanıdığım tek kişi o ve Pippa. ŞİMDİ SENLE TANIŞTIM VE HARİKASIN! Yani seninle tanışmak harika. Tabii sen de harikasın ama --neyse."