after the midnight horror

Televizyonu kapadı. Daha fazla dayanamayacaktı ve bunun farkındaydı genç kız, kan ve daha fazla kan -kesinlikle ona göre değildi. Babasının sanatına hayran olan embesillerin gerçekten var olup olmadığını sorgulamaya başlamıştı ister istemez... Belki de Adam Beverwill yönettiği filmlere övgü yağdırması için insanlara rüşvet dağıtıyordu. Bunu yapabilecek kadar varlıklıydı ne de olsa -ve de aptal. Kesinlikle akıllı bir adamın kızı değildi Nora ve buna rağmen henüz küçük yaşta dikkat çekmek için güzel olmanın gerektiğini fark edebilmişti. Zekiydi genç kız. Kafasının içinde dönüp duran sarkastik kelime gruplarını insalardan sakınıyor oluşu bazen kendi sesine bile tahammülünün kalmamasından dolayıydı ama eğer istese, herkesin egolarını kıçlarına tıkacak kadar kusursuz cümleleri; insanları parçalar ve azap denizine fırlatırdı... Ayağa kalktığında henüz dengesini sağlayamamıştı ve midesi hafiften bulanıyordu. Sebebinin ne olduğundan emin değildi. Belki filmdeki caninin gözünün önünden gitmeyişi, belki de annesinin mini dolabından arakladığı ve bilip bilmeden hunharca karıştırdığı likörlerin birbiriyle uyumsuz aromasının dilinin ucunda bıraktığı acı tattı... Neden olduğu pek de önemli değildi elbette. Bu güne kadar ne kadar sarhoş olursa olsun kusmayı asla becerememişti. Uyumadan önce duşa girdi. Bu günkü antrenman oldukça yorucuydu ve izleri küçük morluklarla hediyeler bırakmıştı kızın vücuduna. Soğuk su, mide bulantısına da çare olmuştu. Uykusu o kadar baskındı ki, duş bile kaçırmaya yetmemişti. Bunun için de minnettardı, ne de olsa uyuması gereken saati oldukça geçirmişti. Yarın Koç Vanessa'nın sinirini üzerinde istemiyordu.

Kulağının arkasına henüz sıkıştırdığı saçı, parlak gözlerinin önüne perde perde dökülürken genç kız ayakta durmakta güçlük çekiyordu. Sefalet kokan sokağı çıplak ayakları ile döverek ilerlerken ağzında suratını yıkayan gözyaşlarının tuzlu tadı çoktan yer etmişti... Kusmak içindeki iğrenme hissini geçiremezdi belki ama kız buna rağmen mide bulantısını bunun farkındalıği ile engelleyemeyecekti. Buralarda işi olmadığının elbette ki farkındaydı. Gecenin karanlığında kilisenin taş duvarları soğuk bir cehennemi çevrelemiş gibiydi, genç kız burayı ilk kez görüyor olsaydı, Tanrı'nın evinin önünde duruyor olduğuna onu ikna etmek imkansız olurdu. Kendi gölgesi bile taşların üzerinde dalga dalga canavarlaşırken kapının gerisinde onu şeytanın bahçesinin bekliyor oluşu ihtimali kesinlikle daha makbüldü. Ağırlaşmış havayı parçalanmış dudaklarının arasından içine emerken kendi acınasılığının kokusu gözlerini yaşartacak kadar keskinleşti. Korkakların çaresiz kaldıklarında sığındıkları parlak inanç kapısından medet umar duruma gelmiş olması... On altı yaşındaydı ve bu gün pes etmişti. Daha şimdiden. Yara bere içindeki elleri,  inanç aşılaması gerekirken kızı oldu bitti güldüren sözlerle onu karşılayan kapıyı zorlanmadan itti. Katedralin bu saatte kilitli olmayışı kıza ne yazık ki güven dışında her duyguyu aşılıyordu..."Burada ne işin var?" Vicdanı artık kendi sesiyle konuşmuyordu kızla, farklılaşmış, her kelimede kaybettiklerinin anısı daha da yakıcılaşsın diye evrimleşmişti... Soruya verecek bir cevabı ise zaten yoktu kızın. Ayakkabılarını yere attı, zeminle buluştuğuklarında çıkan ses boşlukta yankılandı fakat bu durum, sessizlikten kesinlikle daha sakinleştiriciydi.  Mum ışığı titrek gölgelere gebeydi ve Nora'nın silüeti hepsinin içinde ilerlerken genç kızın omuzları düşmüş, o eski kendinden eminliğinin tek bir anısını taşıyamayacak hale gelmişti. İsa'nın resimleri tahta çerçevenin altından akan koyu bir sıvı ile yeniden boyanıyordu. İnce biçimli parmaklarını uzattı, ne yaptığını bilmeden, beyninin emirlerine uymadan dudaklarına götürdü resimden sıyırdığını. Metalik tat tanıdıktı gün boyu dudaklarını dişleyen kız için. Kan.

Mide bulantısı içine hapsettği çığlğı ile geri döndü. Boncuk boncuk terler anlından akarken koşarak odasından banyoya açılan kapıya ilerledi. Nihayet kurtulduğunda babasının filmlerini bir daha izlememeye yemin etmişti. Cidden. Bir daha asla.