Dylan her zamanki gibi kot eteğini ve göğüslerinin büyük kısmını açıkta bırakan askılı bluzlarından birini giyip ayağına da Converse marka ayakkabılarını geçirdi. Küçük bir sırt çantası seçip, tabii ki siyah ve deri, içine sadece cep telefonunu, sigara paketiyle çakmağını ve teyzesinin hoşgeldin hediyesi olarak verdiği ama genç kızın asla sömürmediği limitsiz kredi kartını attı. Sıkıntıyla odasından çıkarken, teyzesinin istediği gibi pembe ve sevimli bir elbise giyeceğine bir kutu yağlı boya içmenin daha iyi olacağına karar verdi. Normalde bütün kıyafetlerini ikinci el mağazalardan ya da internetteki ikinci el satan sitelerden yapan biri için her yanı aynalarla sarılmış, parlak ışıklı mağazalarda, etiketleri üç bazen dört sıfırlı olan elbiselere bakmak onu resmen hasta ediyordu. Ondan istenen elbisenini Prada, Armani, Gucci ya da Channel olması gerektiğinin farkındaydı ve lüks markalarla alakalı hiçbir deneyimi ve bilgisi olmamasına rağmen önüne gelen her ışıltılı mağazaya giriyordu. Harvey Nichols'taki kendini beğenmiş görevliler buranın ona göre olmadığını, seçkin müşterilere hitap ettiklerini, bir kaç kilometre ötede H&M olduğunu söyleyince kafalarına cansız mankenleri geçirmemek için kendini zor tuttu. Aslında onlara üzerinde oldukça popüler bir kişinin isni yazılı olan kredi kartını göstermek istedi ama görevliler onun fakir olduğuna o kadar inanmışlardı ki henüz mağazadan çıkmadan kendi aralarından fısıltıyla dalga geçmeye başlamışlardı, eğer kartı görürlerse çaldığını düşünüp onu polise verirlerdi. Sinirden kıpkırmızı olmuş bir biçimde mağazadan ayrılıp camın önünde geçip onlara orta parmağını gösterdi. LA onu değiştiriyor olmalıydı Berlin'deyken de bu bir çok kez başına gelmişti ama hiçbirinde kendini aşağılanmış hissetmemişti. Derin bir nefes alıp telaffuz bile edemediği bir ismin parlak harflerle yazılmış olduğu dev gibi bir mağazaya girdi."Siz beni kovmadan söyleyeyim Rachel Surrey'in yeğeniyim ve sergisi için elbise arıyorum. Bu konuda anlaşalım. Adının Mandie olduğunu söyleyen bir kadın eşliğinde etiketlerinde dört tane sıfır yazan elbiselerin olduğu kata çıktılar. Kadın ona ne kadar cici olduğunu söyleyerek tam da teyzesinin gördüğünde "Dylaaan ne kadar harika baksana! diyeceği elbiseler gösterip duruyordu. En sonunda kendini pufun üzerine atıp şarkı söylemeye başladığında Mandie ona acımış olacak ki biraz hava alıp gelmesini o zamana kadar onun istediği gibi bir elbise bulabileceğini söyledi. Dylan koşar adımlarla kapının önünde çıktı, bir sigara yakıp gülümseyerek dudaklarına götürdü. Onu ciğerlerine çektiği dumandan daha fazla rahatlatan başka bir şey yoktu ki hiç tatmamış olmasına rağmen hiçbir şeyin hatta seksin bile böyle hissettiremeyeceğini düşünüyordu. On beş dakika sonra gösterişli şeyler katına çıktığında Mandie'nin elindeki dar, kalçasını ve göğüslerinin bir kısmını kapatacak kadarki siyah bantlı kısmı dışında gül şeklinde tülden yapılmış mini elbiseyi görünce zıplayıp kadına sarıldı. Şimdiye dek hiçbir müşterinin ona bu kadar samimi davrandığını düşündü. Mandie bir kaç saniyeliğine ortadan kaybolup elinde üzerinde kan lekelerine benzeyen mat siyah topuklular getirdiğinde mutluluktan bayılacağını sandı. "Ah, harikasın. Alıyorum!" Teyzesinin elbiseden değil de ayakkabılardan pek de memnun olacağını düşünmüyordu ama dediğini yapmıştı işte, gidip bir elbise almıştı.
Anasayfa 
Latest images 
Kayıt Ol 
Giriş yap 
