the canon with no shipname

"Berabere diyelim."

Pippa suratında geniş bir gülümsemeyle bardağını kaldırdığında o da elini hayali bir bardağı kavrıyormuş gibi kaldırdı. Sahte ve önemsiz de olsa sözde zaferi neşesini yerine getirmişti. Ama zaferinden çok Pippa'ya sıradan bir cuma gününü onun için eğlenceli hale getirdiği için minnettardı. Kız gelmeseydi büyük ihtimalle birkaç bölüm dizi izledikten sonra dışarıya çıkıp neredeyse her gün yaptığı monoton şeyleri yapacaktı.

Genç adamın suratındaki ifade, Pippa için paha biçimezdi. Derin bir soluğu dudaklarının arasında hapsetti. Kelimeler ordaydı, daha önce yapmaya kalktığı gibi Dawson'a her şeyi söyleyebilir ve kaçabilirdi. Ardından odasına kapanıp yastığını ağlamaktan sırılsıklam ederdi. Hepsinden önemlisi, büyük bir ihtimalle sahip olduğu her şeyi anlık bir şey uğruna yitirebilirdi. Bardağı musluğa bıraktı ve suyu açtı. Temizlediği cam parçasını kuruladıktan sonra dolaba geri kaldırdı. Hala gülümsüyordu.

"Birilerini mi işletsek? Çok sıkılıyorum."

"Tamam! Bekle."

Oturma odasına doğru ilerledi, koltuğun üzerine bıraktığı telefonunu alıp tekrar mutfağa döndü. Telefonunun rehber kısmını açıp kıza doğru uzattı. Daha önce bu tarz şeyleri defalarca yapmıştı, genelde sevmediği hocalara ya da hoşlanmadıkları kişilere sövmek için arkadaşlarıyla birlikte bunu yaparlardı. Sevmediği insan sayısı Los Angeles'a taşındığından beri arttığı için seçmek o kadar da zor olmayacaktı.

"Seç bakalım."

"Dişi popülasyonu rehberini ele geçirmiş."

Olduğunun yarısı kadar rahatsız duyulsa da, kıskançlığı orada havada somut bir şekilde asılı bekliyordu. Dawson'ın insanları okumada başarılı olmayışına şükretti. İnce uzun parmakları birkaç yedek planda tutulabilecek ismin üstünden geçerken ideal kurbanı bulduğunda durdu. Düzgün dişleri az önceki kadar yapmacık olmayan bir gülümsemeyle kızın yüzünü aydınlattı. Sullivan kadınları güldükleri zaman güneşten bir parça oluyorlardı... Babasının bu söylemini kanıtlamak için Pippa'nın özel bir uğraş sarf etmesine gerek yoktu. Seçtiği kartviziti Dawson'a gösterdi ve neşeli bir sesle mırıldandı.

"Şu kızıl saçlı cadıdan nefret ediyorum. Birinci sınıftan beri."

İnkar etmek niyetiyle dudaklarını aralasa da sonradan vazgeçti, Pippa haklıydı. Rehberinde erkekten çok kız kayıtlıydı ama bu onun suçu değil, çevresindekilerin suçuydu. Cevap vermek yerine sırıttı, telefona doğru eğilip üzerinden geçtikleri kişilere baktı. Çoğunu nereden tanıdığı hakkında bile bir fikri yoktu, en sonunda Jesmina'nın üzerinde durdular. Jess ile okula geldiği ilk haftada tanışmıştı, kız birkaç cümlelik muhabbetlerinin ardından kot pantolonunun cebine bir kağıt parçasına yazdığı telefon numarasını sıkıştırmıştı.

"Kızıl saçlı cadı sözü bana Dani'yi hatırlatıyor."

"Ah yapma, kız kardeşin tapılası! Tanıdığım bazı Higuettelerin aksine..."

Salona dönerken genç kız düşünceliydi, burnunu kırıştırdı. Koltuğa otururken elindeki telefonu parmakları arasında çeviriyordu. Jesmina Carmichael, lanet olası kızıl cadı, henüz ilk okul günlerinden beri Pippa'nın başına dert oluyordu ve ne zaman iyi bir şeyler olsa Jess onu bozmak için öyle ya da böyle hep ortaya çıkardı. Geçen sene amigo takımını bırakması Jess yüzündendi, en yakın arkadaşı Rocky'nin bir sene iki haftadan daha uzun bir dönem Piper'i bile olmayan Pippa'yı bıraktırıp kendisiyle yemek yemesine ikna ettiği için Sullivan kızı ona kin beslemekte sonuna kadar haklıydı... Fakat bunların hepsini affedebilirdi, belki... Bir gün. Ama Dawson'ın telefon rehberine kayıtlı olması... İşte bu Pippa'nın kaldırabileceğinden bir değil on adım daha ilerideydi.

"Ona ilanı aşk et sonra da yanlış numara de... Çok mu ağır olur?"

Kızın düşüncesini tartarcasına birkaç saniye düşündü, normalde insanlara acı çektirmekten hoşlanan bir tip değildi. Ama karşısındaki sarışın kızı bu kadar nefret dolduracak bir kız onun gözünde acı çekmeyi hakediyordu. Tereddütü bir kenara bırakıp telefonu kızın elinden aldı, arama tuşuna bastı. 

"Seni bir gün bile görmesem o günüm hiçte iyi geçmiyor Jess. Sana aşığım."

Hoparlörü açıp ortalarına koydu Pippa'ya sessiz olmasını işaret etti. Bingo! Kız beklediği gibi birkaç saniye sonra tiksindirici sevgi sözcüklerini sıralamaya başlamıştı. 

"Jessica?"

Kız nefesini içine çekip bir küfür savurarak telefonu kapadığında kahkaha attı.

"Suratıma kapadığına inanamıyorum!"

"Tanrım Dawson! Seni çok seviyorum, buraya gel..."

Dizleri üstüne kalkıp şu an en yakın arkadaşı olan çocuğa sarıldı. Gözlerinden yaşlar akana kadar gülüyordu. Jess'in küfürleri, ne kadar ağır olsa da sesindeki o ton, o lanet olası ağlak ton. Pippa tekrar duymak için her şeyini verirdi. Bunu mümkün kıldığı için Dawson'a tapıyordu. Jesmina layığını yedi sene sonra da olsa bulmuştu. Dawson gibi bir çocuğu elde ettiğini düşünüp bir anda yitirmek, oh büyük ihtimalle gökdelenden düşmek gibiydi.

"Harikasın, cidden, harikasın."

Kahkahasının dinmesi epey zaman aldı , Pippa ise hala elindeki telefona bakarak gülme krizi geçiriyordu. Kızın neşeli ifadesi onu da neşelendirmişti, en azından gün boyunca bir halta yaramıştı. Aslında Jess'ten neden bu kadr nefret ettiğini merak etse de mutlu anını bozmamak için sormadı. Kız beklemediği bir şekilde ona sarılınca kollarını beline doladı , kollarının arasındaki kızın kahkahasının dinince sırıtarak konultu,

"Sonunda kabul ettin demek!"

Dawson'ın kolları arasındayken vücut ısısı bir anda on derece birden artmıştı ama bunu bile umursayacak durumda değildi. Artık hayatının aşkını bulduğuna dair hiç bir şüphesi kalmamıştı. Şaka anını kaydetmediği için kendine lanet okuyordu ama buna rağmen sakin sayılabilirdi. Bir haftadır bu kadar güldüğünü hiç hatırlamıyordu. Arkadaşının kendini beğenmiş kelimeleri karşısında sırıttı. Yüzü gülmekten ve içinde bulunduğu durumdan dolayı kızarmıştı ve gözleri parlıyordu.

"Anın tadını çıkar yakışıklı, dakikalar sonra yeniden inkara başlayacağım."

Kızın cevabı sırıtmasına neden olmuştu. Birlikteyken en rahat olduğu kişilerden birisi Pippa'ydı çünkü düşünerek ya da söylediklerini tartmasına gerek yoktu. İçinden geldiği şekilde cevap verebiliyordu, aynı şey kız içinde geçerliydi büyük ihtimalle. Daha onla tanışalı birkaç ay olmasına rağmen en rezil sırlarını bile -ki bir kısmını Woddy'e bile anlatmamıştı- kıza anlatmıştı. Pippa ondan soğuyacağına geçmişini önemsememiş, arkadaşlıklarını sürdürmüştü.

"Artık şaşırmıyorum bile."

Genç adamın kolları arasından sıyrılıp ayrıldığında hala sırıtıyordu. Zavallı Dawson muhtemelen içinde bulundukları durumun Pippa için önemini bilse, korkup kızla tüm ilişkisini keserdi... Sarı saçlarını kolunda duran lastik tokayla tepesinde topladıktan sonra duruşunu değiştirip saate baktı. Bu saatte yapılacak faaliyetlerinin çoğunu tüketmişlerdi ve geriye pek bir şeyin de kaldığı söylenemezdi. Cebinden telefonu çıkarıp annesinin numarasını çevirdi, aranıyor ekranında çıkan ismi arkadaşına sırıtarak gösterdikten sonra telefonu kulağına götürdü. Konuşmanın sonunda gece hastanede kalmasının gerektiğini belirten Bayan Sullivan'ın Dawson'a selam söylemeyi ihmal etmemesi kızın dudaklarından bir sıcak gülüşün daha kaçmasına sebep oldu. Geri koltuktaki yerine dönerken yayılan Dawson'u iteleyip kendine yer açtı.

"Biliyor musun o da sana tapıyor bence."